1 września.

Chce mi się płakać i jestem przybita... Za każdym razem, gdy wypowiadam jakieś słowo głos mi się łamie... Nie wiem, czym jest to spowodowane, może jutrzejszym egzaminem na prawko, może bardzo przykrą wiadomością, którą usłyszałam rano, może to radość, spowodowana widokiem Michałka idącego do pierwszej klasy (Boże, ja go niedawno woziłam w wózeczku!), a może nie jestem gotowa na klasą maturalną i świadomość, tego, że w maju matury, że będę miała dodatkowe zajęcia chemii i matematyki, a za mało czasu dla Sebastiana i na siłownię? Nie wiem, nie wiem, Ale wiem, że nienawidzę takiego stanu, kiedy łzy cisną mi się same do oczu, a ja je z trudem powstrzymuje... Nie wiem. Zastanawiam się też, czy moje szczęście i posiadanie kogoś, kogo kocham nad życie jest dla kogoś innego wielkim problemem, zwłaszcza, że ten ktoś był mi baardzo bliski. Nie wiem, nie wiem kolejnej rzeczy, ale naprawdę wali mnie to już tak bardzo, iż nie przejmuję się tym(i tym kimś) w ogóle. Ehh, cały dzień jestem w łzach. Rano - gdy widziałam Michałka stojącego z tytą w białej koszuli i muszce. Popołudniu - na jazdach (nie będę tego komentować, bo... no nie będę), w McDonaldzie (?) i teraz... nie wiem, nie wiem, chyba to ta presja, ale jak na silną kobietę przystało w tej chwili się ogarniam. Trzymajcie za mnie kciuki jutro. A tak btw. to chciałam Wam życzyć w nowym roku szkolny, dużo wytrwałości i jeszcze raz wytrwałości. Buziaki.

Asia

Selena Gomez - 'Who Says'